Alageyik (Yağmurca, Sığın)

Dama dama (Cervus dama)
Fallow Deer

Çok geniş  coğrafi yayılım alanları vardır. Güney Avrupa, Asya ve Akdeniz boyunca, Kuzey Afrika ve Etopya'da, Kuzey ve Güney Amerika'da yayılış gösterirler. Anavatanları Güney ve Güneybatı Anadolu, Akdeniz kıyılarıdır.

Erkekleri  taşıdığı geniş levha şeklinde boynuzları ile hemen tanınırlar. Bu boynuzların alt kısmı dallı, üst kımı levha şeklindedir. Boynuzların ağırlığı yaklaşık 5-7 kg kadardır. Dişileri boynuzsuzdur. Erkeklerin boynuzları, ancak orta sürgünden itibaren yaba (geniş levha) şeklindedir. 2-3 yaşındaki erkeklerde boynuzlar henüz geniş levha şeklinde değildir fakat çatallı ve üst kısımları yassıdır. Mart- Nisan aylarında boynuzlarını atarlar. Boynuzlar Haziran'dan Ağustos'a kadar tüylü bir deri ile örtülü olduklarından daha kaba görünürler.

Bacakları ince uzundur. Koklama ve işitme duyuları çok iyi gelişmiştir. Diğer geyiklerden farklı olarak bunlar hareketsiz cisimleri de kolaylıkla görerek algılar ve değerlendirirler. Bu nedenle avlanmaları oldukça zordur.
 
Renkleri yazın,  kiremit kırmızısı kahverengi, sırt kısımları ve yanları iri beyaz beneklidir. Boyunlarından kuyruklarına kadar uzanan siyah bir sırt çizgileri vardır. Kuyrukları oldukça uzun, kenarları beyaz, ortası siyah renklidir. Keçiler gibi kuyruklarını sürekli hareket ettirirler. Karın kısımları açık renklidir.  Kışın ise renkleri koyu gri kahverengidir. Renk çeşitliliği en fazla bu familyada görülür.

Çoğunlukla gece yayılış gösterirler. Küçük sürüler halinde dolaşırlar. Sıçrayarak koşmayı tercih ederler. Bahar ve yaz aylarında dişiler, yavrular ve genç erkekler sürü oluştururlar. Ergin erkekler 2-4 'lü gruplar halinde, yaşlı tekeler ise tek tek dolaşırlar. Çiftleşme mevsimleri Ekim ayıdır. Tekeler yalak denilen bir çukur kazar, kesik kesik böğürerek dişilerini yanlarına çağırırlar. Tekeler arasında şiddetli döğüşler olur. Bu sırada gözlerinin önündeki koku bezlerini yerlere sürterler.  İdrarlarıyla teritoryumlarını (yurtlarını) işaretlerler.

Yurdumuzda hemen hemen yok olma durumuna gelmişlerdir. 1966 yılında Antalya Düzlerçamı bölgesinde saptanan 7 adet alageyik, koruma altına alınmış ve günümüzde sayıları 81 'i  aşmıştır.

Alageyiklerin doğal ortamda, genellikle akşam karanlık çökmeden beslenme amaçlı yayılıma çıktıkları gözlenmiştir. İlkbahardan yaz başlangıcına kadar yeşil çayır otlarını tercih ettikleri, yazın su kenarlarındaki yeşil otlarla, ibreli ve çoğu maki elemanlarından oluşan yapraklı türlerin mönüdeki oranı artmaktadır. Sonbaharda çalıların yapraklarının yanı sıra palamut, keçi boynuzu, tespih, zeytin gibi meyveleride tüketirler.



Alageyik fotoğraflarımız için burayı tıklayınız.